Rozdział 3.

Przybyłyśmy, by po raz kolejny zniszczyć wasze mózgi! :D

Następnego dnia Natsu obudził się wyjątkowo wcześnie. O dwie godziny za wcześnie, gdyż pracę w kwiaciarni zaczynał dopiero o dziesiątej. Przebrał się i umył, by zaraz zejść na dół w celu zaparzenia sobie kawy- ukochanego porannego napoju. Ku jego niezadowoleniu, odkrył, iż w salonie siedzą Gray i Jellal, którzy nie wyszli jeszcze do pracy. Mruknął im tylko jakieś ciche ‘cześć’ gdyż nadal nie był w najlepszym nastroju. Lyon również był obecny, lecz stał już przy drzwiach, gotowy do wyjścia. Gdy zobaczył Natsu, nie wiedział, co powiedzieć. Widział, że jest wkurzony i nie chciał denerwować go jeszcze bardziej.
-Natsu, idę do pracy. Kupić ci coś? – wyszeptał cicho, zanim wyszedł.
-Tak, kurwa. Mózg sobie kup. W biedronce zawsze niskie ceny! –Warknął i poszedł zrobić sobie kawę.

~

Gray i Jellal byli spóźnieni do pracy już pierwszego dnia, jednak jakoś szczególnie się tym nie przejmowali. Już mieli zbierać tyłki z foteli, kiedy nagle ich oczom ukazał się Natsu.
Króciutka wymiana zdań różowołosego i Lyona sprawiła, że zaczęli się cicho śmiać. Białowłosy posłał im spojrzenie zabójcy, ale nic sobie z tego nie robili.
- Dobra, Gray, czas zbierać dupę w kroki, bo nas jeszcze wywalą pierwszego dnia - powiedział wreszcie Jellal i wstał z miejsca.
Ciemnowłosy westchnął ciężko i podniósł się w ślad za nim.
- Narka, Natsu! - wydarł się jeszcze niebieskowłosy, przystając w progu, po czym zamknął drzwi za całą trójcą. - Ten to ma dobrze, jeszcze mógłby sobie pospać - zaczął narzekania, ledwo wsiedli do taksówki.

~

Gdy chłopcy już wyszli, Natsu odetchnął z ulgą. Wreszcie sam. Zaparzył sobie kawusi i usiadł przez telewizorem w salonie, włączając sobie Modę na Sukces, której nie miał czasu ostatnio obejrzeć i nagrał sobie kilka ostatnich odcinków na kasetę. Od razu do oczu cisnęła mu się łezka, gdy zobaczył poruszający wątek miłosny w serialu. To... ta gra aktorska... to było takie realne i piękne!
***
-Kurwa... - zaklął Lyon, który jechał taksówką z Grayem i Jellalem. Nie słuchał nawet narzekań Jellala o wczesnych godzinach pracy i dylemacie w wyborze łopaty. Myślał o swoim chłopaku. Znając Natsu... (A dobrze go zna, bo są ze sobą już ponad rok!) to pewnie będzie się wściekał przez najbliższy tydzień. Białowłosy musiał to przyznać. Ta urocza i piękna istota miała strasznie sadystyczne zapędy! Natsu potrafił mu czasem nieźle dogryźć... Chyba musi cos z tym zrobić. Może kupić mu jego ulubioną orzechową Terravitę? Westchnął w swoich rozważaniach. Będzie ciężko. Dodatkowo jak pomyślał, iż Natsu będzie dziś w pracy ponownie oblegany przez swych adoratorów i adoratorki, krew go zalewała. - Fuck... - zaklął ponownie.

~

Gray nie słuchał tego, co mówi Jellal. Prościej mówiąc - miał to w dupie. Niebieskowłosy miał gorsze dylematy życiowe, niż dziecko z podstawówki. Popatrzył kątem oka na Lyona, który kurwił co chwila. Wreszcie, potężnie poirytowany, zapytał: - co ci znowu dolega?
Nie, żeby jakoś szczególnie go to interesowało. Zapytał jedynie z grzeczności, później musiałby słuchać wiecznych narzekań braciszka, że nie interesuje się jego życiem. Chciał więc mieć to z głowy.

~

Lyon zerknął na swego brata poirytowanym wzrokiem. Chwilę zastanawiał się, czy zacząć w ogóle z nim rozmowę na temat swych ważnych rozważań... aż stwierdził, że w sumie co mu szkodzi.
- Chodzi o Natsu. - wyznał. - Nie mam pojęcia jak go udobruchać. To wszystko zależy od jego humorków. Jak wróci z pracy zadowolony, to może mi wybaczy, a jak nie... to będę spać na kanapie tydzień, jak nie dłużej! - Jęknął, wyraźnie zdenerwowany. - I jeszcze... w pracy zawsze zaczepia go taki koleś. Ta! Nawet kilku kolesi. Dają mu nawet czasem jakieś drobne prezenty, czujesz? A co najgorsze, on w ogóle nie zauważa, że oni go podrywają! Ale co sie dziwić... On jest po prostu taki śliczny, że każdy do niego lgnie. - Przy ostatnim zdaniu lekko się rozmarzył. - Prawda? O, właśnie. A ty co o nim myślisz? – Zapytał, zainteresowany opinią swego brata na temat jego chłopaka. Cóż... zawsze liczył się ze zdaniem czarnowłosego i to nie robiło wyjątku.

~

Gray zastanowił się chwilę. Oczywiście, że mógł mu pomóc jakoś zmiękczyć Natsu, nawet miał pomysł, jak to zrobić... Jednak nie wiedział, czy CHCE pomagać braciszkowi. To egoistyczne z jego strony, ale chciał, żeby ich związek się rozpadł.
Nie, muszę mu pomóc, w końcu to mój brat, pomyślał.
- Wiesz... może kup mu jakąś maskotkę kota, czy coś? Wygląda mi na kociarza - powiedział po dłuższej chwili milczenia. - Nie dziwię się, że jesteś zazdrosny, ale skoro nie zwraca na nich uwagi, to nie masz co się tym przejmować. - Wzruszył lekko ramionami. - A co o nim myślę... cóż... - zaciął się. Na pewno nie mógł powiedzieć, co NAPRAWDĘ myśli o Natsu, bo wtedy Lyon by go znienawidził i kazałby wypierdalać jemu i Jellalowi ze swojego domu. - Cóż... Wydaje się fajny. I na pewno ma charakterek. Za krótko go znam, żeby móc powiedzieć o nim coś więcej... - dokończył wymijająco. Musi za wszelką cenę unikać rozmów na temat Dragneela. Inaczej będzie cienko.

~

- Maskotkę kota? - Oczy Lyon zalśniły nadzieją. - Skoro tak mówisz, to spróbuję! - Oznajmił z nowym entuzjazmem. - W sumie masz rację, nie muszę się nimi przejmować... Natsu nie jest raczej typem, który zdradza na prawo i lewo. - Zastanowił się chwilę. - I o tak! Ma charakterek. I to jaki! - Zaśmiał się cicho. - Czasem jak coś odwalę to potrafi mnie zdzielić patelnią, ale... - Zatrzymał się i na jego ustach zawidniał lekki uśmiech. -Potrafi być też strasznie czuły, wiesz? Zwłaszcza jak sobie coś zrobię... -Westchnął, zapominając na chwilę o swoich zmartwieniach. - I jak już tak gadamy, to mogę ci powiedzieć, że kiedyś Natsu był bardziej zamknięty w sobie. Jak go poznałem... wydawał się być w dołku i nie ufał ludziom. Ale nie powiedział mi do dzisiejszego dnia, o co chodziło. - Wzruszył ramionami.


~

- Spróbuj, może ci się uda - mruknął, słuchając dalszego wywodu brata. Wiedział o tym wszystkim, co mówił Lyon. Wiedział, ale nie mógł się do tego przyznać - a to bolało najbardziej. W pewnej chwili coś w jego słowach przykuło uwagę Graya. - Jak to... w dołku...? - wydusił z siebie, zaskoczony.
Czyżby... Nie, to na pewno nie z mojej winy... W końcu to on mnie wystawił, myślał intensywnie. Może po mnie miał kogoś i ten ktoś go skrzywdził? Ach, sam już nie wiem... Muszę zapytać Jellala, co o tym myśli.
- Ja tu wysiadam - powiedział nagle. Co prawda do miejsca pracy miał jeszcze kawałek drogi, ale musiał się przejść. Po prostu musiał.

~

- No... miał depresję. Strasznie długo zajęło mi zbliżenie się do niego i uzyskanie zgody na randkę, wiesz? Tak samo później, był strasznie niedotykalski... - Białowłosy zastanowił się chwilę, lecz później jedynie wzruszył ramionami, nie wiedząc, co więcej na ten temat powiedzieć. -Już? - Zdziwił się, gdy Gray postanowił wysiąść. - Spóźnisz się do pracy, jak będziesz iść na piechtę.


~

- Rozumiem. To... to przykre... - powiedział, roztargniony. - Już i tak jestem spóźniony. Potrzebuję powietrza. - Uśmiechnął się przepraszająco. Kierowca zatrzymał się na jego polecenie. Wysiadł i odetchnął głęboko. Nie zwrócił uwagi na zdziwione spojrzenia, jakimi obdarzyli do Jell i Lyon.
- Cóż... on zawsze ma swoje akcje, wiesz przecież. Cały Gray, jak mu coś strzeli do głowy, to go od tego nie odwiedziesz. A może po prostu chciało mu się rzygać? - Jellal wzruszył ramionami, próbując jakoś usprawiedliwić zachowanie przyjaciela.

~

-Tak... cały Gray... - Szepnął jedynie, nadal ze zdziwieniem obserwując swego brata, dreptającego pieszo chodnikiem, aż zupełnie znikł mu z oczu. Po kilku kolejnych minutach jazdy dojechali do Biedronki, więc białowłosy wypadł z taksówki z rozmachem, gdyż był już spóźniony. W biegu wyrąbał się jeszcze o wózki na zakupy, zaliczył fikołka i dosłownie staranował klientów, wpadając do środka sklepu.

~

Po kilkunastu minutach pieszej wycieczki, Gray wpadł do budynku przedsiębiorstwa, w którym dostał pracę. Szybkim krokiem skierował się do gabinetu urzędnika, który go przyjął.
- Przepraszam za spóźnienie! - krzyknął od progu, nie zawracając sobie głowy pukaniem.
- Nie przejmuj się, chłopcze. W zasadzie i tak nie zaczęliśmy jeszcze pracy. Tak w ogóle to nie przedstawiłem się wczoraj. Nazywam się Laxus Dreyar i w tym momencie to ja za ciebie odpowiadam.
- Uch, już myślałem, że mnie pan wywali na zbity pysk... - Ciemnowłosy odetchnął z ulgą.
- No coś ty! Tylko nie spóźniaj się już tak, dobrze? Poza tym... mów mi po imieniu. - Uśmiechnął się szeroko.
*
Jellal - ledwo pojawił się w robocie - już dostał opierdol. I jakąś rozklekotaną łopatę, którą miał wykopać swój pierwszy grób. Cóż, na razie jedynie taką dysponowali w przedsiębiorstwie pogrzebowym. Rudera, ot co!

~
- Osiemnaście pięćdziesiąt. - Lyon uśmiechnął się szerokim uśmiechem i zrobił wytrzesz oczu, tak że wychodziły mu prawie z orbit. Nie przejął się zbytnio tym, że klient sie przestraszył i uciekł od niego jak najszybciej, zapominając o reszcie. W pracy kazali mu robić przyjazne miny... a już któraś z rzędu osoba reagowała tak samo! Zrobił gdzieś błąd? Białowłosy popatrzył na dwudziestkę w swoich dłoniach... Może to miała być nagroda za jego dobrą pracę i specjalnie dali mu więcej? Wzruszył ramionami. Pewnie tak było. Zapominając o swych rozważaniach, zwrócił sie do kolejnego klienta. - Taaaak? - Zapytał, robiąc jeszcze większy wytrzeszcz niż ostatnio. Jakieś dziecko pisnęło ze strachu...

~

Gray czuł się obserwowany, kiedy robił kawę. Aż ciarki przechodziły po plecach, wrr. Podał kubek z parującym napojem Laxusowi, a wtedy ten zrzucił jakąś teczkę z biurka, niby przypadkiem.
- Mógłbyś podnieść? - zapytał przymilnym tonem, a kiedy Gray się po nią schylił... Blondyn po prostu bezczelnie klepnął go w tyłek.
Odskoczył jak oparzony, a jego twarz zalał potężny rumieniec. Super. Czyżby szef zboczeniec?
- Kto wypina, tego wina - powiedział Laxus, przybierając mię niewiniątka.
*
Jell był wkurzony. Ta rozklekotana łopata do niczego się nie nadawała, nie wykopał nawet metra w ciągu godziny! Jak nic wywalą go z tej roboty, a tak bardzo ją polubił... To nie fair. Z tego też powodu postanowił pognać do monopolowego po kilka piwek, co by sobie robotę umilić. Wrócił równie szybko, jego nieobecność nie została zauważona. Chyba...
- Ach, kocham te małoprocentowe piwa - mruknął z rozmarzeniem, otwierając jedną butelkę.

~

Dochodziła dziesiąta, więc Natsu zbliżał się już do swej pracy. Wszedł do pomieszczenia z uśmiechem na twarzy.
- Heej, Lucy! Elfman! - Przywitał się miło ze swoimi współpracownikami.
-Natsu! I jak ci nowi lokatorzy? Ładni są? - Blondynka podbiegła do swego przyjaciela z zaintrygowanym błyskiem w oku. No tak... Lucy i Elfman są jedynymi ludźmi, którym różowowłosy zwierza się ze wszystkich szczegółów swego życia. Ufa im.
-Um... Nowi lokatorzy? No... -Speszył się lekko, nie wiedząc, co powiedzieć. -Lucy... pamiętasz jak kiedyś ci mówiłem o... tamtym nieudanym romansie? - Blondynka pokiwała jedynie głową, nie wiedząc, do czego zmierza. - Brat Lyona to Gray. TEN Gray... - Wyznał i spłonął lekkim rumieńcem, a jego oczy skierowały się na posadzkę z widocznym bólem.
-Co...? - Nie wiedziała co powiedzieć. Zatkało ją. - Ej, będzie dobrze. Masz nas. No i Lyona! - Uśmiechnęła sie pocieszająco i przytuliła go delikatnie.
-Lyona?! Ja ci zaraz powiem co ten kretyn odwalił! -Zezłościł się na samo wspomnienie.
***
-COOOO?! - Elfman i Lucy ryknęli z szeroko otwartymi oczami, gdy wysłuchali wczorajszej historii.
-Ta... kretyn... - Nadął policzki i skrzyżował ramiona na piersi.
-To nie jest mężczyzna! - Elfman był wyraźnie oburzony.
-No anatomicznie to jest... sprawdzałem... - Szepnął różowowłosy. - Ale charakterem to masz rację.
-I jeszcze on nie poszedł cię szukać, ani nic? Co za cha...!
-Otwarte? - Spytał jakiś brązowowłosy mężczyzna z pytającym wyrazem twarzy, przerywając wypowiedź blondynce. Klient. Cóż, chyba czas przerwać pogaduszki i wziąć sie do pracy.

~

- Jestem najebany, bo wypiłem aż trzyyy - fałszował Jellal, kopiąc dół rozklekotaną łopatą. - A łopata mi ciąży i zaraz się wywalę - nucił dalej. Ledwo trzymał się na nogach, ale zawzięcie wykonywał swe obowiązki.
Wypił trzy bardzo nisko procentowe piwa i już był pijany - uroki słabej głowy do alkoholu.
- Tee, Zdzichu, jak ci się tam leży? - zapytał w pewnym momencie jeden z nagrobków, stojący w pobliżu. - Kup mi łopatę - dodał po chwili, nie doczekując się odpowiedzi ze strony pomnika.
*
Gray miał dość. Pod koniec dnia w pracy miał ochotę rzucić ją w pizdu. Nie ulegało wątpliwości, że Laxus czegoś od niego oczekiwał... Tylko czego dokładnie?
- Dobra, pora na przerwę - powiedział pracodawca, przeciągając się. - Masz ochotę na coś do jedzenia? Osobiście zjadłbym pizzę. Możemy zamówić.
- To tym się zajmujecie w tym biurze? Robieniem przerw co dziesięć minut? - zapytał z przekąsem.
- Ależ nie! To tylko ja jestem taki leniwy. - Zaśmiał się, rozsiadając się wygodniej na obrotowym krześle.
Gray oparł się o stolik, na którym walały się jakieś niepotrzebne papiery. Miał ochotę już stąd wyjść. Jak najszybciej.

~

Po wystraszeniu kilku kolejnych klientów, szef stwierdził, że Lyon dostał wytrzeszcza pospolitego oczu i powinien dzisiaj zająć się kartonami.
- To bardzo trudna praca, Lyon. -Szepnął Tobby, który mu pomagał. -Nie możemy zginąć jak Hanka z M jak miłość. - Łezka mu się zakręciła w oku i wykonał znak krzyża. Białowłosy spoglądał na niego z szeroko otwartymi oczami. On... ma rację!
- Nie chcę umrzeć pod kartonem. - Zapłakał. - Dajcie mi chociaż pożegnać się z Natsu!
***

-Miłego dnia! -Krzyknął różowowłosy, gdy wręczył już klientowi zrobiony bukiet. Westchnął z ulgą, gdy mężczyzna już wyszedł.
-Hehe, Natsuu~ - Blondynka uśmiechnęła sie do niego zaczepnie. -Widziałeś jak sie na ciebie gapił?
-Co? Nie gapił się! - Spłonął rumieńcem.
-Gapił się na twój tyłek, gdy poszedłeś po kwiatki. - Potwierdził Elfman, zajęty piciem jakiegoś energetyka.
-Huh? Wcale nie! - Natsu uparcie wierzył w dobro ludzkości. - Nie wszyscy ludzie to zboczeńcy!
-Jasne~ -Lucy zaśmiała sie pod nosem. - A po co dał ci swoją wizytówkę?
-Powiedział, że jest elektrykiem. Może mi się przydać!
-Yhym, wierz dalej Natsu. Na pewno chciał tylko naprawić ci telewizor. - Natsu już nic więcej nie powiedział.

~

Jellal miał tego dnia pecha. Jego pracodawca przyszedł ocenić wykonaną przez niego pracę. Zastał niebieskowłosego śpiącego w wykopanym przez siebie dole, łopata została rozjebana na dwie części, a butelki po niskoprocentowych piwach walały się wszędzie. W efekcie... został wywalony z roboty. Miał chłopak pecha.
*
Gray udawał, że nie zauważa, jak Laxus perfidnie się na niego gapi, chociaż blondyn się z tym nie krył.
- Emm... Ja nawet nie wiem ile będę zarabiał - przerwał wreszcie uporczywą ciszę.
- Dwa i pół koła - odparł zapytany spokojnie.
Fullbuster z wrażenia upuścił przed chwilą umytą filiżankę na puchaty dywan.
- Za samo parzenie kawy?! - krzyknął, wytrzeszczając oczy.
- Witaj w moim świecie, Gray. - Zaśmiał się blondyn i wrócił do wypełniania dokumentów.

~

Natsu wszedł do mieszkania pogwizdując. Jego robota nie była ciężka. Robienie bukietów i gadanie z przyjaciółmi... łatwizna. Rzucił okiem na salon. Chyba jeszcze nikogo nie ma. A dziwne, Lyon zawsze wracał w podobnych do niego godzinach. Może mu się przedłużyło? Wzruszył ramionami i poszedł zrobić sobie coś do jedzenia. A chuj... zrobi coś dużego, dla wszystkich. Niech znają jego dobroć.
***
Lyon biegał po mieście jak oszalały i wpadał co rusz na jakiegoś przechodnia. Udało mu się wyjść żywym z pracy, gdyż żaden zdradziecki karton nie przygniótł go swą astronomiczną wprost wagą.
Czekoladę już dla Natsu kupił. Teraz szukał kota. Od pół godziny! Latał tak i latał, aż jego wzrok skierował sie na wystawę pluszaków. A mianowicie jednej, kociej, niebieskiej maskotki....

~

Jell wbił do domu, nadal lekko podcięty. Był załamany! Dlaczego nikt nigdy go nie docenia?! Przecież on tak się starał...
- Wróciłem! - jęknął żałośnie, przekraczając próg domu. - Jest tu ktoś? Muszę pożalić się na mój marny żywot byłego grabarza...! - Zapłakał gorzko, z dramatyzmem rzucając się na kanapę. Niefortunnie upadł obok niej, niestety. Skończyło się na tym, że pobeczał się na dobre.
*
Gray mógłby co prawda spokojnie wrócić do domu... Gdyby nie to, że Laxus zaprosił go na obiad. Powiedział, że nie wypada odmówić swojemu szefowi, dlatego Fullbuster był na niego skazany przez następne pół godziny. Co najmniej. Jak przykro. 

~

- Jellal? - Natsu wychylił się z kuchni i rzucił okiem na płaczącego na podłodze faceta. - Coś się stało? Może jesteś głodny? Chodź, zrobiłem spagetti bolognese... Nudziło mi się. - Podrapał się nerwowo po głowie i zaprosił go gestem dłoni do środka.
***

Lyon kupił niebieskiego futrzaka i teraz z zadowolonym wyrazem twarzy zmierzał do domu. Lecz... nagle zauważył Graya w restauracji z jakimś blondynem. Przystanął z wrażenia. Jego brat ma już chłopaka?! I nic mu nie powiedział? Nie myśląc wiele, rozpłaszczył twarz na szybie lokalu, by podejrzeć ich bardziej.

~

Podniósł głowę z ziemi, słysząc głos Natsu. No fuck, a więc był na chacie, a on beczy jak ciota... Natychmiast otarł łzy i poderwał się z gleby.
- Chociaż ty myślisz o moim biednym żołądku! - powiedział z nowym entuzjazmem. - Nikogo więcej nie ma?
To była idealna sytuacja - wreszcie mógł podpytać Natsu, co tam myśli o Grayciu... Tak, plan idealny!
*
Siedzieli w restauracji i czekali, aż kelner przyniesie im zamówienie. Gray oparł łokieć o blat stolika i brodę na dłoni. Bawił się menu, leżącym na stole. Z dość niewielkim zainteresowaniem słuchał paplania Laxusa na temat planów rozwoju firmy. Blondyn zaś wydawał się być bardzo tym zaabsorbowany.
- Cóż... Opowiedz mi teraz coś o sobie, bo tylko ja gadam i gadam o sprawach, które raczej cię nie interesują. - Laxus wyszczerzył zęby w dość drapieżnym uśmiechu, po czym, niby przypadkiem, dotknął jego ręki, spoczywającej na stole.
Żaden z nich nie zauważył Lyona, który podglądał ich niezbyt dyskretnie. 

~

Natsu nałożył jedzenie na dwa talerze i położył je na stole. Usiadł na krześle, lekko znudzony. - Nie, nikogo nie ma. Dziwne, Lyon powinien już być. Pewnie coś go zatrzymało. - Mruknął i zaczął jeść.
***
Lyon otworzył szeroko oczy. A więc jednak! Trzymają się za ręce!
-Co pan tu robi? Proszę nie straszyć klientów. - Jakiś gość zagadał do niego i posłał mu zdegustowany wyraz twarzy.
-Nikogo nie stras..! - Przerwał wypowiedź, gdy zauważył, że wszyscy za szybą się na niego gapią. A więc jednak pozostał ninją tylko w stosunku do Graya i jego mena... Chociaż tyle. - Dobra, idę sobie. - Mruknął niezadowolony i pokazał mu język, by potem z niebieskim kotkiem pod pachą, udać się do domu. I nagle... nie patrząc gdzie idzie, walnął ciałem w policjanta. Obaj upadli na chodnik.
- To obraza służby prawa! Pójdzie pan ze mną! - Oznajmił mężczyzna i założył mu kajdanki.
- Cooo?! Nieee! - Otworzył szeroko oczy i wyrwał się z uścisku. Niewiele myśląc, z kajdankami na rękach, wbiegł do lokalu.
- Graaay! Ratuj!

~

- Hmm, Natsu? Może jestem debilem, ale zauważyłem jedną rzecz - zaczął Jellal, między jednym kęsem jedzenia, a drugim. - Ty i Gray patrzycie na siebie jakoś inaczej. Znaliście się wcześniej...?
*
Gray już miał coś odpowiedzieć, kiedy nagle do lokalu, drąc mordę, wbiegł Lyon.
- Co ty odwalasz?! - warknął wściekły w jego stronę. Ten kretyn ściągnął na nich uwagę wszystkich ludzi, zgromadzonych w restauracji. Laxus patrzył na białowłosego z niemałym zaskoczeniem, ale nic nie mówił. - I dlaczego masz na rękach kajdanki? Co znowu zrobiłeś?!

~

Natsu, słysząc to pytanie, zakrztusił się jedzeniem.
-C-co? No co ty. P - pierwszy raz go widzę. - Spłonął widocznym rumieńcem i zaczął zachłannie wsuwać resztę jedzenia ze stresu.
***
-To nie moja wina! Tylko go nieopatrznie przewróciłem! - Zapłakał białowłosy.
-Nie uciekniesz mi, zbrodniarzu! Jesteś posądzony o podglądanie, tak, widziałem cię przy szybie! Oraz o pedofilię i niechęć do władzy. Po co ci ten niebieski kotek, hmm? Szedłeś na pobliski plac zabaw? - Policjant złapał Lyona, tak, że już nie mógł mu się wyrwać.
-P - pedofilia?! Ja mam chłopaka! Nie chcę dzieci! - Zapłakał okrutnie. -Graaay ratuj!

~

- Hmm. - Jellal udał zamyślonego. - Jestem pewien, że mi się nie wydaje. Spoko, ziom, możesz mi się przyznać, ja się nie wygadam, słowo grabarza! Będę milczał jak grób! - zapewnił, a po chwili dodał: - Och, cóż za dobór słów...
*
Fullbuster miał ochotę coś w tym momencie rozpierdolić.
- Lyon, robisz mi wstyd. No wstyd i hańba, kurwa! - jęknął głośno. - Panie policjancie, mój brat ma co prawda dość nierówno pod sufitem, ale na pewno celowo by pana nie obraził. A ta maskotka jest naprawdę dla jego chłopaka, jako prezent... urodzinowy! A co do podglądania... Ma słaby wzrok i pewnie nie był pewien, czy to ja tu jestem... - Posłał bratu spojrzenie pod tytułem "ostatni raz ratuję ci dupę" i czekał na decyzję funkcjonariusza.

~

Jakkolwiek by to nie wyglądało, Natsu nie był głupi. Jellal nie pytałby się o takie rzeczy, gdyby czegoś nie wiedział...
-Powiedział ci? - Odsunął talerz, straciwszy apetyt, a jego oczy zakryła grzywka. - A może śmiał sie z mojej naiwności? - Miał już gdzieś, czy Jellal faktycznie coś wiedział, czy nie... To za bardzo ciążyło mu na sercu.
***
- Ręczy pan z niego? Hmm, dobrze. Odpuszczę mu tym razem. Ale i tak pana spiszę. - Zwrócił się do białowłosego i wyjął notes.
- Dziękuję. - Zapłakany Lyon posłał Grayowi wdzięczne spojrzenie.

~

Czego jak czego, ale tego to się chłopak nie spodziewał.
- Tak powiedział. Ale dlaczego miałby się z ciebie śmiać? Nie rozumiem... Przegapiłem coś? - Podrapał się po głowie. - Wiesz co, chyba obaj macie jakieś odmienne pojęcie na temat tamtych wakacji. Nie będę się wtrącał, ale musicie sobie pogadać, bo taka atmosfera w tym domu mi wcale nie pasuje - mruknął. - Tak poza tym, wywalili mnie z pracy, supeeer. - Zamilkł i również odstawił talerz na bok, znowu miał marny nastrój. Ale zjebał akcję.
*
- Tak, ręczę za niego. Ale sam będzie musiał sobie płacić mandat. - przewrócił oczami. - Przepraszam, ale muszę odstawić brata do domu - zwrócił się do Laxusa. - Może zjemy coś innym razem? - Zmusił się do uśmiechu. Blondyn tylko pokiwał głową, rozbawiony. Ale wieś, no po prostu... hańba, myślał Gray.

~

Natsu prychnął pod nosem. Więc jednak mu powiedział...
- Inne wyobrażenie? Że niby w jego wersji to ja go wykorzystałem? -Warknął, nie tłumiąc już emocji. - Dobra, nie ważne. Smutne, że straciłeś pacę, współczuję. - Oznajmił wkurzony i zanim Jellal zdążył cokolwiek powiedzieć, wstał szybko od stołu, kierując się do swojej sypialni. Nawet nie skończył jedzenia... cholera.
***
Wolny Lyon i Gray zmierzali do domu taksówką. Białowłosy dostał niezły ochrzan od swojego brata, więc teraz nic nie mówił, zażenowany poprzednią akcją.
-To... powiedz, Gray. To był twój chłopak, czy coś? - Zagaił po kilku minutach, nerwowo zgniatając niebieskiego kotka.

~

Jellal, którego na moment zamurowało, dopiero po chwili powiedział - sam do siebie, gdyż Natsu już nie było: - Ale... To zupełnie nie tak...
Uderzył się otwartą dłonią w czoło i zaczął kląć na swoją głupotę. Musi porozmawiać z Grayem. Now.


No to... no... tego.. cóż xD  <-- ambitne podsumowanie :D
~Iris & Misuzu.